Ook matchfixing in tennis?

Staan we er nog van te kijken of niet? Vinden we het nog opzienbarend als we nieuwsberichten treffen met als onderwerp matchfixing? In veel gevallen vinden we dit soort berichtgevingen niet meer zo boeiend. Steeds vaker lezen we berichten met matchfixing als onderwerp, de nieuwswaarde ervan keldert daardoor gestaag. Het afsluiten van sportweddenschappen of het gokken op sport in het algemeen is de laatste jaren in een negatief daglicht komen te staan. Zeker nu de berichten verschijnen dat ook in het mondiale toptennis matchfixing aan de orde van de dag lijkt te zijn. We bekijken een bericht van de NOS, een organisatie die slechts hierover bericht als het een bepaald waarheidsgehalte bevat. Zou het dan toch zo erg zijn? Ook in het tennis?

Onderzoek AD

Uit een onderzoek dat onlangs is uitgevoerd door het dagblad AD, is duidelijk geworden dat er een echt probleem is ontstaan in het tennis, in ieder geval in het Nederlandse tennis. Minimaal de helft van de Nederlandse professionele tennisspelers heeft reeds toegegeven ooit eens benaderd te zijn om mee te doen aan matchfixing. Nu lijkt het tot op heden mee te vallen, omdat er simpelweg te weinig harde bewijzen zijn. Maar dat neemt echter niet weg dat we niet exact weten wat de aantallen zijn van omgekochte tenniswedstrijden. Het wereldje van matchfixing is en blijft schimmig. Tot nu toe is het zo dat er drie wedstrijden uit het Nederlandse tennis zijn waar een verdachtmaking op rust. Het zijn wedstrijden van de volgende drie tennissers: Thiemo de Bakker, Boy Westerhof en Antal van der Duim. Let wel: men is slechts verdacht, nog niets is bewezen.

Waarom meedoen aan matchfixing?

Er is doorgaans maar één reden om mee te doen en je in te laten met matchfixing. En dat is geld. Er valt behoorlijk wat te verdienen met deze ‘tak van sport’, maar je dient je wel te realiseren dat wanneer je wordt gesnapt je carrière min of meer ten einde is. Toch zijn er sporters die de gok wagen. En waarom? Simpelweg omdat de verdiensten dusdanig interessant zijn, dat de twijfel direct toeslaat als men wordt benaderd. Het geeft ook direct aan, dat het beeld dat wij hebben van het professionele circuit, niet helemaal juist is. Vaak denken we dat deze heren veel te veel verdienen voor slechts een paar potjes tennis. Als je als tennisser behoort tot de mondiale top, dan zijn de verdiensten inderdaad buitengewoon goed. Echter, als je niet tot deze elite behoort, is het sappelen geblazen en mag je blij zijn dat je rond kunt komen. En dan opeens staat er een matchfixer voor je neus.

Het lijkt erop dat matchfixing wel degelijk voet aan de grond heeft gekregen in het tennis. En dan hebben we het vooral over de groep tennissers die niet in de top 100 staan, maar net daaronder zitten. Voor hen is het hard werken en weinig verdienen. Elke dag weer. Het is dan ook te begrijpen dat de verleiding groot is. Niet dat we het goed praten, maar ook een tennisser is maar een mens. En als je dan 50 duizend euro kunt verdienen door slechts één wedstrijdje te verliezen….tja, dat is toch wel interessant.