Herkennen van speelkaarten

Veel gokkers stellen alles in het werk om maar met een aanzienlijke geldprijs naar huis te gaan. In veel artikelen hebben we al eens gesproken over technieken en strategieën om dit te bewerkstelligen. We vroegen ons af wat nu de beste manier zou zijn om een gokspelletje te winnen. Wat voor de ene geldt, hoeft niet voor de ander te gelden. Ieder heeft zo zijn specifieke en favoriete manier om een gokspelletje – voor zo ver dat mogelijk is – te beinvloeden. Soms kom je weleens een manier tegen, waarvan je denkt: goh, daar had ik nog niet aan gedacht. Ook tref je weleens iemand die een manier hanteert die je wenkbrauwen doet fronsen. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk, vraag je je dan af.

Herkennen van speelkaarten

Als we kijken op internet naar deze tactiek – of hoe je het dan ook noemen wil – en we typen ‘herkennen van speelkaarten’ in dan komt er weinig naar voren. Het zijn veelal de commerciële sites die ons in de zoekmachines een link naar sites aanbieden waarop je extra grote speelkaarten voor bejaarden kunt kopen. Tja, dat bedoelen we dus niet. Wij snappen ook wel dat wanneer je de 7 groter afbeeldt, dat dat dan voor de kaarter of gokker in kwestie gemakkelijker te lezen is. Het gaat ons meer over de manier waarop de fervente gokker of high roller in staat is om van afstand te zien welke kaarten de tegenstander in zijn handen heeft, zonder dat hij daadwerkelijk in andermans kaarten heeft kunnen kijken.

Edgesorting

Het lijkt onwaarschijnlijk. Velen zullen zeggen dat edgesorting, want zo noemen we het, onmogelijk is. Voor 999 van de 1000 mensen is het inderdaad onmogelijk. Maar soms resteert er ergens een slimmerik die in de print van de achterkant van de speelkaarten een bepaalde structuur herkent. Los van het feit of het mogelijk is om op deze manier een kaartspel te winnen, ben je als kaarter – of beter gezegd dader, want het is gewoon strafbaar – wel afhankelijk van de manier waarop de deler of de bank haar kaarten laat zien, schudt en deelt. In die zin ben je al behoorlijk afhankelijk van de externe factoren. En dat is natuurlijk niet waar een zo’n ‘oplichter’ op zit te wachten. Ondanks deze moeilijkheidsgraad zijn er met name in de pokerwereld spelers die deze tactiek tot bijna in de perfectie beheersen.

Atlantic City

In de Amerikaanse gokstad Atlantic City probeerde Philip Ivey het eens uit. Hij was al langer gefixeerd op dit soort praktijken en ontdekte in een casino aldaar dat bij een bepaalde stok kaarten aan de achterkant een printfout te herkennen was. Slim als hij was, lukte het hem structuur te geven aan de printfout. Zodoende was het voor hem – nou, een makkie zullen we het niet noemen – haalbaar om er zijn voordeel mee te doen. Dat vond het casino in kwestie ook. Dit casino was van mening dat hij op deze illegale wijze tijdens het pokeren in totaal 7 miljoen dollar had gewonnen. Het casino begon een rechtszaak. De uitkomst hiervan is tot op heden niet bekend.